Het is in Nederland, ook onder de andere Indiase diaspora gemeenschappen, vrij onbekend dat er eind 1972 een groep van zo’n 350 Oegandese Aziaten als uitgenodigde vluchtelingen in Nederland is komen wonen. Reden van hun vertrek uit Oeganda was het feit dat de dictator Idi Amin destijds alle Aziaten sommeerde om binnen 90 dagen ‘zijn’ land te verlaten. De Aziaten, voornamelijk geëmigreerd uit de deelstaten Gujarat, Maharashtra en Punjab in India, waren toen al een paar generaties lang woonachtig in Oeganda.
Eenmaal aangekomen in Nederland heeft de gemeenschap, bestaande uit Hindoes, en Khoja’s (Isma’ili moslims) veel inspanning geleverd om zich thuis te voelen en heeft, voor de buitenwereld, vrij geruisloos, een plek in de samenleving ingenomen. De belangrijkste krachtbronnen, vertelt antropologe en diversiteit en inclusie trainer Sheela Vyaas, om overeind te blijven waren de religie en cultuur. De Hindoes richtten hun vereniging SUHU ( Shree Ugandan Hindu Union) op en organiseren jaarlijks een aantal vieringen zoals de Navratri en Diwali. De groep weet elkaar te vinden in voor- en tegenspoed.
Vanwege vergelijkbare historische en religieuze wortels is er contact ontstaan met de Surinaams Hindoestaanse gemeenschap in de diverse gemeenten (o.a. Arhhem, Tilburg, Almelo) waar de Oegandese Aziaten in de zeventiger jaren vanwege het Nederlandse spreidingsbeleid geplaatst waren. Nu, bijna 50 jaar verder, is de gemeenschap goed ingeburgerd in Nederland en zijn er ook goede banden met de andere Hindoe gemeenschappen uit andere landen zoals Suriname en India. In 2022 zal het 50-jarig verblijf in Nederland aandacht krijgen en zult u daar nog meer over horen.